Таъкиди бузургон дар раванди эҳтироми фарҳанг ва адаб

Ҳеҷ ганҷе нест аз фарҳанг беҳ,
То тавонӣ рӯй бар ин ганҷ неҳ.

Шарҳ: Инсоне, ки ба хирад ҳамчун мояи зиндагӣ носипосӣ мекунад, ба қадраш намерасад, аз он дурӣ ҷуста, баҳри беҳбудии ҳаёт баҳра намегирад, саранҷом ба хориву зорӣ мубтало хоҳад шуд. Инсони бе раҳнамоиву мадади ақлу хирад наметавонад роҳи дурусти зиндагиро пайдо намояд ва мушкилоту душвориҳои рўзмарраро паси сар кунад. Ҳар фарде, ки аз ин сармояи фарҳангӣ камтар бархудор аст, дар зиндагӣ ба гумроҳиҳо роҳ медиҳад, инону ихтиёри нафсро идора карда наметавонад ва ба худу ба ёрон ва инсонҳои дигар мушкилоти зиёдеро пеш меорад. Фарҳанг беҳтарин ганҷинаи зиндагист ва ҳар киро ин ганҷ насиб гардад ба матлаб хоҳад расид ва шодмону саодатманд зиндагӣ хоҳад кард.